اگر همین تعداد روحانی و مبلّغی که وجود دارد، صد برابر شوند و همه‌شان هم برای تبلیغ دین به مناطق دور دست بروند، باز منطقه‌ای پیدا می‌شود که به گوش ساکنینش هم نرسیده است که مثلاً با حال جنابت نمی‌شود نماز خواند.
امّا حالا یک مثلاً مرجع پیدا شده و حکمی داده[1] بر جواز آب خوردنِ روزه‌دار و صحّت روزه‌اش؛ یعنی کَپَر نشین‌های کرمان و ... که سهل است، این خبر تا وسط کویر لوط هم می‌رود و شنیده می‌شود.
مانده‌ام که آیا جاهل قاصر در این زمان پیدا می‌شود یا نه؟!
:.
روزه به معنای امساک از خوردن و آشامیدن است؛
این تعریف به طوری یقینی و خدشه ناپذیر از ادلّه‌ی احکام به دست آمده است، یعنی آیات قرآن و روایات معصومین علیهم السلام؛
و «حلال محمّد حلال إلى یوم القیامه و حرامه حرام إلى یوم القیامه»
و
لینک مرتبط
[1] توقع ندارید که فکر کنم این حکم را نشنیده‌اید و من لینک بدهم؟!
